back in the lab

 

back in the lab

***

 

Атина . позајмено од Политика

***

Меѓу книгите стои едно необично пенкало

Сигурно е преку сто години старо 

И памети се што некогаш напишало

Дневници тајни, на девојки сами 

Писма и преписки меѓу пријатели

Исповеди во ноќи бели 

Договори меѓу селаните

Потписи на дворјаните

Судски записници и љубовни писма

Пред пенкалото фрливме хартија чиста

Листови празни од крај до крај 

Ајде сега пенкало ти пишувај 

Нафрли тука од стихови до клетви 

Опушти се и пробај да се сетиш

Кажи ни се', почни од основите

Одмори си ја душата ,и заборави ги зборовите

***

пеперутко врати се во кожурецот сега

подобро избегај 

оти меѓу твоите шари и бои 

ќе напишам стихови

но на твоите крила пишува веќе нешто 

и за мојата песна не оставиле многу место 

а не сакам само точка да ставам 

и да си заминам 

невреме се спрема северот дува 

и што оти на твоите крилца и моето име го пишува

можеше на шарите и мојот лик да го има 

сега веќе и самиот не се препознавам

оваа шума не е моја 

овој парк и оваа колиба

тука јас само привремено се кријам 

војната да ја преспијам 

дури невремето сериозно се спрема

пеперутката ја снема

од рацете летна потивко од воздишка

дури вечерта ја најдов истата кај мојата војничка книшка

не пријателке, немам друшка

тука сум сам со еден двоглед и пушка

зошто се враќаш и кој те праќа 

јас само стража чувам 

не можам пеперутко да ти се радувам

и моето име не можам да го читам 

после се не можам ни в'очи да се погледнам 

ни убаво да мислам, ни мислата ми е чиста

сите бои твои ме враќаат во една детска соба

со човечки остатоци во една патничка торба

и еден човек на пат во кола

со вреќа парички од иконите што ги молат 

и сите години во тишина што толку болат

човекот тргнал да почне војна 

како секоја друга 

за некоја убава мома стројна

а стројниците се гоштеваат кај една каллива река

секој со својата среќа

Оди си пеперутко сега ,до следната средба

Јас сум тука дури не ми дадат наредба

Или ако e среќа на војната да и дојде крајот

Најди ме тогаш и слетај на Бајкалот

***

чиновници, советници, министри

градови полни со шугави пци

убиства, војни, опасни

пцости улави, гнасни

машините од луѓе попаметни 

фатени во мрежи социјални

разводи подобро од свадбите испланирани

од оргуљи до оргии 

животни издрогирани

кражби како политика организирани

војни како вести оркестрирани 

страшни жртви масакрирани деца

мртвите души ги собираме сега

да ја отвориме раната 

гнојта да излезе треба

дури е светот под анестезија

да јадеме земја

***

Еј вие сиромашни луѓе 

во оваа сиромашна куќа 

што сте изгубиле се

со парите покајание да си купите 

оти повеќе јас не ве жалам

Еј вие сиромаси 

со  примања скромни 

што тивко мудрувате 

со парите да си купите име и презиме 

по бедата да не ве памети светот

Оти парите се тука 

Сироти 

Сиромашни луѓе тука нема човеку 

На кој ти парите ги фрлаш?

Број си ги чекорите потаму.. 

Подалеку

Од сиромасите

(Во архивите од Отоманската империја сочувани се и пописите на населението тогаш правени на подрачјето на денешна Македонија, покрај вообичаеното попишување на фамилиите во секое село се појавува обично по еден човек кој е наведен како сиромав)

***

една играчка не ги сака другите деца

откако малата Ана си замина ,таа седи сама

во фиоката длабоко се скрила и молчи 

како некоја горделива дама

нити е глушец нити е жаба

парталава оти е стара кукла

сега како намуртена баба

во своето ќоше си направила колиба мала

и се што ќе остане од играта детска палава 

внимателно таму збира 

делови од кукли и од моливи во боја

и самата со тоа си игра и чуда прави

па сите играчки што нешто им фали 

и тие за кој невозможно е да се најдат делови 

од нејзината работилница скромна

во фиоката долна 

како нови играчките се враќаат кај децата дома

во собата со играчки полна

а децата се неблагодарни

меѓу ѓубрето и од скакулец некоја крива нога

некое уво од некое крзнено слонче

во устата на крокодилот залепено бомбонче

има работа за мајстори триста

но никој не приметува

дека меѓу играчките веќе мајстор има

***

ти ужасна среќо 

те гледам згрозен од балконот 

заљубен и згрозен

и прометеј за тебе го украде огнот

а ти слатка си како планински костен

тврд недопечен

ако има и бог и тој ги мина границите 

два дена те мислам само и ги тепам пците 

оти не можам да се исплачам

плачам во жгурата внатре 

и ми се умира

те навредив што така строго те гледам 

повеќе не си таа девојка 

сега си планина што и на ветрот му смета

со својата големина и среќа 

те навредив што така строго те гледам 

па еве да се доречам сега 

замрази ме длабоко во шумата твоја 

волци да ме раскинат кај некој твој кладенец студен

да паднам среќен и уморен

таму кај што децата полнеа вода

и таму кај што пак ке појдам 

оти убава си па и да ме раскинат и мене да ме нема

како другите што ги земал 

прометеј бездушен и мал

***

овој заб го вадевме шест души 

прво на сон таа ми дојде како докторка витка

и ми вели забите во уставот ќе ти ги запишам па читај

и забот до него се исплаши и сам падна 

тој беше половина заб и остана во чинија сарма

третиот заб беше моја фантазија 

ме исплаши гадно а докторот рече само тој заб е оди си ,стварно..

во четвртокот се насмеав потоа гласно 

и последниот заб во долната вилица се искриви страшно 

се уплашија децата кои преку улица поминуваа 

на мојата празна воденица се чудат

Пет дена се молам да го извадам забот 

кај ми се забите докторе ,да се насмеам слатко 

оти ме замрази веќе градот 

без заби е опасно

***

напиши нешто за чашата вода

што студена те чека по прошетката долга

по пат долг и мачен

нејзиниот допир повеќезначен

и нежности секаде има

измачен човек каменот го милува

го крши ,го прередува ,по прикаска стара

љубов во каменот молкум бара

а таа мене само спокојно ме чека 

водата моја бистра, стои во каменот

дури златна риба во водата се препелка

низ меурите да излезе и песна

секогаш ведра

***

сите деца мрсолави не се 

има по некое што тажно е чиниш 

а тоа само се одмара

си игра некоја своја скриена игра 

со духот по небото шара 

оти на децата таа врата најлесно им се отвора

патува тивко му се чини дека паѓа 

или лебди ,не знае ни самото тоа 

но знае дека ќе се врати кога сака 

па остава траги ,да запамети каде застана

за следниот пат по неколку дена

патувањето да го продожи на сосема друга страна

а тоа црнило низ кое лебди страна нема

на моменти му се чини дека не е на оваа земја

соништата со нежности си ги крепи 

и приказни слатки што еден ден ќе бидат книги

како цртежи што ќе бидат слики 

кога ќе ги разбереш поголемите и ти

***

 мојата работа е да не полудеам 

и си имам работно време

во слободното време ги полудувам останатите околу мене

а посветен сум на работата ,и ми тече работниот век

ехото од мојата работа ми е горчлив лек 

за бесрамниот ,мрзлив човек што бев

сега и ехото е празно и се повторува исто 

машината истите комплименти ги повторува на дискот

се ти е убаво и во вистинскиот тон 

и горчината е повистинита од твојот брутален сон!

објави го ова ,ова се темелите на твојата работа!

срамота и беда

(За AI)

***

 

одвој малку време за мене 

дури ги броиш парите

моето срце се распадна по улицата 

во булки од ветрот растурени 

дури броиш не заборавај ме

по едно евро од секој жив 

им ги броиш деновите изминати во сон 

дури ние се сонуваме разбудени 

и улицата ја лажам со секој чекор

си заминувам со твоите пари 

и за нашите песни недопеани 

не знам кој ќе плати

***

 

                                 

а чисто е дома

отпечаток од празнината 

разигран кабел направата ја влече ја турка

нека те милува топлиот шум на машината лута

осети го со целото тело ,движи се со ветерот што го створи

собери и таму зад масата кај што се изрони

нека го голта ѕверот нашето ѓубре

исчисти дома 

после смети го дворот

заврши ли веќе  ,ајде исклучи го створот ,не можам да мислам ,да создавам...

 

***

 

***

 

изгубен сум денес ,со мислите преку ридот

било кој рид ,на дождот да тргнам угоре

па во чекалната со Сергеј пиеме чај 

неговиот лут мојот кисел 

него го вртат колената од дождот 

мене жената ме избрка од дома 

по нешто ме прати..

а јас се вратив со жица 

и жената врисна!

ќе не бесиш или ќе не врзуваш?

децата ти се мрсолави ,а кровот тече 

фати се за работа мрзо! и отиде да пере ...

и да не веруваш колку ме кара жената 

и колку питома може да биде 

ако сака, на голема богородица на пример

ме изненади со моторна пила 

била жената лута, и мене најубава ми била

гулабице моја ...не сакаш ни вечер..

- значи јорганите се прани ,ни децата спијат

некогаш нешто ќе каже ,како цепаница тешка 

секира таму не влегува ,закон не и ги менува зборовите ,ако рече - спијте ! 

ќе се валкаме во постелата ние

како дива круша, здрава ми е жената

а не сум мечка па и ја имам душа 

само должен сум на петар андреевич што помалку слушам 

ми ја грабна пушката жената од раце тогаш

и рече : за тебе само ралото и коњот нека влече

- лут ли беше ? глупости тропаш!

- земи ја мазгата и донеси ми вода

таму кај изворот малата Елена Максимовна плаче

јас ја тешам да ми помине време

наполнив вода ,а водата матна сега гледам ,ќе треба да се вратам 

кај изворот

***

 

Ти ќелав човеку 

со ружа рана на главата

што со таа искривена уста 

го благословуваш бурекот 

во име на нас будалите

гласот твој ни стига до цревата

а во кујната се смеат сите 

го гледам и побратимот твој како бега и се смее 

од кујната ,

по лизгавиот под 

благодарен на вечерата

нема да му текне да се врати

по него ќе ги бришеме трагите секое утро 

дури таа не рече - Остани уште малку.

***